Słowem wstępu
Tym wpisem kontynuuję temat wpisów, których przewodnim tematem jest fotografia lotnicza. Już w przyszłym tygodniu odbędzie się kolejna edycja pokazów Radom Air Show 2017. We wpisie przedstawię Ci jak dobierać parametry ustawień sprzętu w zależności to tego, jaki obiekt będziesz w danej chwili fotografował. Dowiesz się także jakie efekty można uzyskać na konkretnych przykładach z moich wcześniejszych wyjazdów na pokazy lotnicze.
Fotografia lotnicza – to nie takie proste
Wbrew pozorom to trudniejsze zadanie niż się wydaje. Fakt ten dodatkowo utrudnia dostępność do lotnisk – zapomnij o wejściu w dowolne miejsce dużego międzynarodowego portu, a tym bardziej obiektu wojskowego. Łatwiej może być w lokalnym aeroklubie, ale tez nie możesz być w 100% pewny, że dostaniesz zgodę na wykonanie zdjęć. Kolejny kłopot to imprezy lotnicze. Tych dużych wbrew pozorom nie jest tak dużo, a małe są często słabo rozreklamowane. Opcja najłatwiejsza to udać się do muzeum lotnictwa i tam fotografować do woli. To także doskonałe miejsce na trening przed dużą imprezą jeśli chodzi o fotoreportaż z wystawy statycznej.
Zapomnij o AUTO
Rozwiązanie najprostsze i jednocześnie najgorsze z możliwych. Tryb ten dostępny w każdym aparacie i właściwie tylko tyle powinienem o nim napisać. Dlaczego tylko tyle. Pstryk i gotowe, tak wykonuje zdjęcia większość osób posiadających aparaty cyfrowe. Nie ma tu znaczenia czy jesteś posiadaczem najprostszego kompakta za kilkaset złotych, czy lustrzanki wraz ze szkłem za czasami naprawdę grube pieniądze. Skoro aparat robi wszystko samemu, to czego nauczy się osoba fotografująca? Nic! Fotografia lotnicza – dynamiczne zdjęcia i unikalne kadry, zapomnij o nich.
Co zabrać ze sobą
Poruszę tylko kwestie fotograficzne. Wszystko inne dobierz wedle własnego uznania, o ile nie są to przedmioty zakazane. Dobrze gdy posiadasz korpus mogący rejestrować zdjęcia seryjne – im szybszy jest ten tryb tym lepiej. Nie zapomnij o zapasowych kartach pamięci i akumulatorkach. Jeśli nastawiasz się na uwiecznienie wystawy statycznej zabierz ze sobą szkło szerokokątne. Do fotografii zespołów i solistów w powietrzu najlepszy będzie teleobiektyw – dla amatorów i średnio zaawansowanych wystarczy 70-300 mm. To popularne szkła i każdy znajdzie w tym segmencie coś dla siebie. Monopod lub statyw mogą, choć nie zawsze muszą ułatwić życie. Ja ten drugi zabieram raczej by ustawić w przerwie na nim szkło, tak by odpoczęła szyja od kilogramów na niej wiszących.
Dodam jednak coś o kilku drobiazgach teoretycznie nie związanych z fotografią lotniczą. Musisz się w coś spakować, tak więc nieodzownym ekwipunkiem jest plecak – najlepiej wygodny i pojemny, do tego nie przemakalny lub z odpowiednim pokrowcem. Coś od deszczu – osobiście polecam ponczo – łatwo je na siebie narzucić w czasie deszczu (powyższe zdjęcie zostało w ten sposób wykonane), na rozłożonym wygodnie można usiąść i odpocząć. Nakrycie głowy i krem do opalania nawet w pochmurny dzień uchronią przed poparzeniami skóry. Woda w małych butelkach lub kupiona na miejscu oraz coś do zjedzenia, bo w większości przypadków na lotnisku przebywa się od otwarcia bram do zakończenia pokazów w locie – godz. 8-19.
Dynamiczne zdjęcia to suma składowych
Jak je osiągnąć? Wynikają one przede wszystkim z doświadczenia, posiadanego sprzętu i odrobiny szczęścia, czasami bardzo dużego szczęścia. Z czasem coraz łatwiej będziesz odnajdował miejsca, z których ustrzelisz doskonałe kadry. Każdy typ statku powietrznego ma swoją specyfikę. Czy to śmigłowce, samoloty napędzane śmigłami, a tym bardziej odrzutowe. Do każdego z nich zastosujemy inne parametry przy wykonywaniu zdjęć, jeśli chcemy osiągnąć określone efekty.
Samoloty śmigłowe
Główny cel to ukazanie rozmycia śmigieł niezależnie od ogniskowej. Istotna jest ich praca. Nie ważne czy maszyna przygotowuje się do startu, kołuje czy jest w powietrzu. Tryb preselekcji czasu bardzo ułatwi nam to zadanie. Tylko od rodzaju samolotu i jego manewrów ten czas minimalnie będzie się różnił. Dla samolotów akrobacyjnych będą to czasy rzędu 1/320s i dłuższe, dla samolotów transportowych 1/200 i dłuższe. Stosując krótsze czasy sprawimy, że śmigła będą wyglądały na zastygłe, a takiego efektu za wszelką cenę chcemy uniknąć. Wraz z nabytym doświadczeniem te czasy jeszcze możemy próbować skracać.
Śmigłowce
Zasady są niemal identyczne, jedyna różnica to jeszcze dalsze zwiększanie czasu naświetlania. Z czego to wynika? Łopaty wirników w śmigłowcach są znacznie dłuższe i wolniej się obracają. To wiąże się z ryzykiem iż otrzymamy nieostre zdjęcia. By zniwelować ten efekt staramy się utrzymać maszynę cały czas w centrum kadru, wykonując zdjęcia w trybie seryjnym. Dzięki temu mamy znacznie większą szansę na udane zdjęcie. Czasy naświetlania to 1/100 i dłuższe, najlepsi potrafią wykonać udane ujęcia na czasach rzędu 1/20.
Samoloty odrzutowe, szybowce
Sytuacja jest prosta i trudna zarazem. Czyste linie i brak ruchomych części sprawią, że możemy stosować o wiele krótsze czasy naświetlania. To jednak powoduje, że kłopot stanowić będzie uchwycić dynamiczne zdjęcia. Efekt ten możemy zaznaczyć przez uchwycenie wystrzału flar, smug dymnych, czy strug powietrza odrywających się od skrzydeł i kadłuba samolotu. Innym rozwiązaniem, równie skutecznym jest odpowiednie kadrowanie – frontalnie od kabiny lub od dysz silnika. Czas naświetlania w przedziale 1/320 do 1/800.
Lądowania i starty – panoramowanie
Panoramowanie to nic innego jak powtórzenie sytuacji związanej ze śmigłowcami. Różnica polega na tym, że staramy się uchwycić maszyny w początkowej i końcowej fazie pokazu. Tak by one same znajdując się w centrum kadru były ostre, a tło za nimi rozmyte. Rzadziej jest to możliwe w jego trakcie, gdyż większość figur ma określony pułap minimalny. Jeśli trafimy ze strzałem w odpowiedni moment otrzymamy naprawdę dynamiczne zdjęcia.
Ostatnie słowa
Jeśli choćby tylko myślisz o późniejszej obróbce zdjęć to zapisz je w formacie RAW. Daje on o wiele większe możliwości edycji pliku niż format JPG, w którym to pliki są pozbawione części informacji. Wartość ISO pozostaw jak najniższą, włącz w obiektywie redukcję drgań. Pomiar ekspozycji jako centralnie ważony, a pomiar ostrości ciągły. Balans bieli automatyczny oraz tryb zdjęć jeśli to tylko możliwe – seryjny. Przy odrobinie wkładu otrzymać finalnie możesz zdjęcia, których nie powstydziłby się nie jeden zawodowiec.
Więcej wpisów w kategorii Nieobiektywnie
Więcej wpisów w kategorii My way
Więcej wpisów w kategorii Fotograficznie
Więcej wpisów w kategorii Realizacje
Więcej wpisów w kategorii Warsztat